Bez kategorii,  Ciekawostki,  Interpretacje,  Orzecznictwo

Najnowsze orzecznictwo.

Wypada odnotować nowe, ciekawe orzeczenie Sądu Najwyższego III CZP 104/12 wydane w składzie 7 sędziów  w ostatni piątek tj. 24 maja 2013 r.

Na pytanie czy jest dopuszczalne założenie księgi wieczystej w celu ujawnienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu znajdującego się w budynku posadowionym na nieruchomości gruntowej, do której spółdzielni mieszkaniowej nie przysługuje własność ani użytkowanie wieczyste, Sąd Najwyższy udzielił następującej odpowiedzi:

„Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu ustanowione w budynku położonym na gruncie, do którego spółdzielni nie przysługuje własność albo użytkowanie wieczyste stanowi ekspektatywę tego prawa; niedopuszczalne jest założenie księgi wieczystej w celu jej ujawnienia.”

Skutkiem tego orzeczenia dla praw, które nie mają jeszcze księgi wieczystej będzie zmniejszenie pewności obrotu takim prawem z uwagi na brak rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych.  Poza tym powstanie problem co z księgami wieczystymi, które już zostały założone i funkcjonują bowiem  w wielu sądach wieczystoksięgowych księgi dla takich praw były zakładane bez badania tytułu prawnego spółdzielni do gruntu.

3 komentarze

  • Manuel

    Mam podobny polebrom jak Pan MIchal. Kratka ściekowa na balkonie u sąsiadf3w mieszkających piętro wyżej jest nieszczelna. Efekt jest taki, że u mnie na balkonie na suficie i na ścianie w okolicy rynny jest już ogromna plama a zimą wiszą ogromne sople. Zgłaszałam to do spf3łdzielni ale otrzymałam pismo, że zgodnie z wyrokiem SN z 03.03.2002 sygn. IIIRN 153/01 OSNP 2003/18/423 balkon służy do wyłącznego użytku właściciela i koszty jego utrzymania obciążają właściciela. Z informacji, ktf3re znalazłam na tym portalu wynika, że nie do końca tak jest. Bardzo bym prosiła o komentarz i o ewentualne podstawy prawne na ktf3re mogła bym się powołać w dyskusjach ze spf3łdzielnią. Dodam jeszcze, że mieszkanie jest lokatorskie a nie własnościowe a ja jestem głf3wnym najemcą.

    • admin

      W polskim systemie prawnym uchwały Sądu Najwyższego nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

      Ustawa o Sądzie Najwyższym wyposażyła ten sąd m.in. w kompetencję do podejmowania uchwał wyjaśniających przepisy prawne budzące wątpliwości w praktyce orzeczniczej lub uchwał zawierających rozstrzygnięcia kwestii prawnych budzących wątpliwości w konkretnej sprawie.

      Uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego, składu połączonych izb oraz składu całej izby z chwilą ich podjęcia uzyskują moc zasad prawnych. Uchwała podjęta w składzie siedmiu sędziów nie nabiera mocy zasady prawnej, chyba że skład orzekający postanowi inaczej.
      Nadanie uchwale mocy zasady prawnej oznacza, że zwykły skład Sądu Najwyższego nie może odstąpić od interpretacji przedstawionej we wcześniejszej uchwale, która posiada moc zasady prawnej. Jeżeli jakikolwiek skład Sądu Najwyższego zamierza odstąpić od zasady prawnej, przedstawia powstałe zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia pełnemu składowi Izby.

      Interpretacja prawa dokonana przez Sąd Najwyższy, w ujęciu formalnym, wiążę zatem tylko ten sąd. Wyjątkowo, sądy powszechne są związane wykładnią dokonaną przez Sąd Najwyższy, ale tylko w sprawie, w której bezpośrednio swój pogląd przedstawił Sąd Najwyższy.

      Odpowiadając na Pani pytanie uchwała opisana we wpisie teoretycznie zawsze może może być zmieniona tym bardziej, że nie ma ona mocy zasady prawnej.

      Nie mniej jednak tego czy tak się stanie nie sposób przewidzieć.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Facebook

Get the Facebook Likebox Slider Pro for WordPress